Wszelkie alergie, w tym te na zwierzęta, to problem, który dotyka coraz więcej osób i powoduje w naszym życiu liczne ograniczenia. Kichanie, łzawienie czy problemy z oddychaniem sprawiają, że na myśl o objawach, wycofujemy się, bo unikanie kontaktu jest zwykle najskuteczniejszym sposobem. Ale czy alergia jednoznacznie wyklucza posiadanie pupila?
Przyczyny uczulenia na sierść psa
Wbrew powszechnej opinii, sierść psa nie jest sama w sobie alergenem. Często sierść zwierząt jest jedynie miejscem, w którym się one osadzają i pełni ona funkcję nośnika. To co potoczenie nazywamy uczuleniem na sierść, tak naprawdę jest to reakcją na białko zwierząt. To ono powoduje uczulenie i liczne nieprzyjemne objawy.
Szereg alergenów tych najsilniejszych (spośród 28 wykrytych) znajduje się w złuszczonym naskórku i jamie ustnej (resztki śliny), mniej natomiast jest ich w kale, moczu czy krwi. Więc główną przyczyną uczulenia jest białko zwierząt. Ilość wytwarzanego, uczulającego ludzi białka jest niezależna od rasy czy wieku czworonoga.
Złuszczony naskórek zwierząt to nic innego jak martwe komórki skóry. Za rasy wytwarzające dużą ilość niepożądanego, złuszczonego naskórka uznaje się:
- charty,
- dobermany,
- owczarki niemieckie,
- cocker spaniele.
Objawy uczulenia
Szacuje się, że blisko ponad 10% osób cierpiących na reakcję alergiczną, wywołuje nie tylko sierść psa, ale także sierść kota, czy inna sierść zwierząt domowych. Najbardziej podatni są osoby, które chorują na astmę. Najczęstsze reakcje alergiczne to:
- objawy astmy,
- atopowe zapalenie skóry,
- zapalenie spojówek
- alergiczny nieżyt nosa,
- zatkany nos i zatoki,
- łzawienie oczu oraz ich zaczerwienie,
- swędzenie oczu,
- kichanie.
Co ciekawe, najczęstsze objawy alergii występują nie tylko po bezpośrednim kontakcie ze zwierzęciem. Mogą się nasilić, gdy przebywamy z czworonogiem w tym samym pomieszczeniu, albo gdy zwierzak był w nim przed nami. Dzieje się tak, ponieważ alergeny psa mogą gromadzić się razem z kurzem i unosić w powietrzu. W dalszej kolejności drogą wziewną dostają się do organizmu człowieka i dróg oddechowych.
Rozpoznanie alergii
W rozpoznaniu alergii może być pomocna nowoczesna diagnostyka alergii, którą się weryfikuje poprzez wykonanie testu skórnego. Dany alergen umieszczany jest na skórze pacjenta, a jeśli okaże się, że jest uczulony, po czasie powinny pojawić się zmiany skórne w postaci bąbelków. Jeśli chcesz mieć pewność, że masz uczulenie na sierść psa - wykonaj badania krwi. Najważniejsze jest oznaczenie przeciwciał IgE.
Jeśli posiada on przeciwciała skierowane wobec konkretnego alergenu, w tym wypadku psiego, jest to wyznacznikiem uczulenia. Aby jednak każde badania były miarodajne pacjent musi odstawić leki antyhistaminowe przynajmniej na 7 dni przed testami. W najgorszym przypadku, osoby uczulone może spotkać wstrząs anafilaktyczny. Istotną rolę będą tutaj odgrywać leki, które będą walczyły z alergią.
Sposób na objawy alergii na sierść psa
Mimo wielu sprzecznych informacji nie ma ras psów „niealergizujących”. Jednak, żeby zniwelować ryzyko alergii, unikajmy intensywnie śliniących się psów takich jak buldogi, dogi niemieckie czy boksery**.**
Pomimo, że uznaje się, że rodzaj sierści ma wpływ na stopień alergizowania, badania wykazały, że psy bez podszerstka, (które zrzucają mniej sierści, a tym samym – roznoszą mniej alergizującego naskórka), wytwarzają taką samą ilość uczulającego białka co te z podszerstkiem.
Co ciekawe, za najbardziej alergizujące uważa się yorki i pudle. Nie ma jednak potwierdzenia na to, które dokładnie czworonogi uczulają najmniej. Jest to głównie zależne od naszych predyspozycji genetycznych, skłonności do alergii i reakcji.
Jak zmniejszyć ryzyko występowania alergii?
Unikaj przedmiotów, które gromadzą kurz, dywanów, a nawet zasłon. Zadbaj również o odpowiednią dezynfekcję przestrzeni i o to, by Twój zwierzak miał swój kąt. Nie pozwól mu przebywać na swoim łóżku.
Pies alergika również powinien być częściej kąpany. Przed zdecydowaniem się na stworzenie domu dla czworonoga, spróbuj kontaktu z różnymi rasami, by przekonać się, czy i które alergizują Cię najmocniej.
Często wdrożenie tych zasad oraz kontakt z weterynarzem i alergologiem niwelują skutki alergii, jednak odpowiedzialne będzie również, zbadanie ryzyka występowania alergii i czynników alergizujących, przed przygarnięciem pupila.
Jak walczyć z alergią?
Często chęć posiadania zwierzaka i miłość do niego przeważa nad wszystkimi negatywnymi skutkami alergii. Wtedy możemy pozwolić sobie na długotrwałe odczulanie (immunoterapia) na konkretne alergeny. Niestety jest to bardzo kosztowne leczenie.
Mniej inwazyjną opcją będzie wspomaganie się lekami, najlepiej po wcześniejszym skonsultowaniu ich z alergologiem. Jednak takie leczenie może okazać się mniej skuteczne. Zastosowanie odpowiedniej diety również pozwala załagodzić wszelkie objawy.
Istnieją też jednak domowe sposoby na to, by zmniejszyć ryzyko występowania reakcji alergicznych. Jedną z nich jest stosowanie oczyszczacza powietrza, który ma za zadanie usunąć części alergenów z naszej przestrzeni.
Pomoże również pedantyzm. Częste sprzątanie, w tym odkurzanie pomieszczeń usunie nadmiar sierści, a tym sposobem – alergeny. Pozbądź się również mebli tapicerowanych, dywanów, grubych welurowych zasłon. Jest to miejsce, do którego alergeny łatwo się przyczepiają.
Pomocne mogą się okazać również częste kąpiele. Czynność ta spowoduje zmiejszenie alergenów. Psia sierść nie będzie ich pozbawiona, ale zmniejszy się ryzyko pojawienia się uczulenia.
Niestety nie istnieją psy hipoalergiczne, mimo powszechnego przekonania. Alergia może dopaść człowieka w każdym wieku, a organizm nie jest w stanie się bronić przed jednymi z najsilniejszych alergenów. Walka z konkretnym alergenem jest żmudna i ciężka, jednak jeśli kochasz zwierzęta to warto się jej podjąć.