Robakami, w potocznym znaczeniu, nazywa się pasożyty wewnętrzne, które zamieszkują przewód pokarmowy zwierząt. Jest to dość powszechne zjawisko w przypadku zwierząt domowych. Pasożyty wewnętrzne u zwierząt mogą być przyczyną różnych problemów zdrowotnych.
Mogą prowadzić do zaburzeń trawienia, wchłaniania składników odżywczych i osłabienia organizmu. Dlatego ważne jest regularne stosowanie odpowiednich środków przeciwpasożytniczych oraz przestrzeganie zasad higieny, które mogą pomóc w minimalizowaniu ryzyka zakażenia pasożytami wewnętrznymi.
Skąd robaki u kota?
Do zakażenia pasożytami dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z ich jajami. Najczęściej poprzez:
- spożycie zakażonych odchodów innego zwierzęcia lub pcheł (nosicieli larw robaków),
- bliskie spotkanie z innym, chorym kotem,
- zjedzenie zepsutego/zakażonego mięsa np. upolowanego ptaka.
Do przypadkowego połknięcia jaja glisty może dojść z najbliższego otoczenia (np. podczas pielęgnacji futra lub leżenia na zanieczyszczonej ziemi, piasku czy ściółce). Kot, który nie wychodzi z domu, również może zarazić się pasożytami.
Jeśli człowiek miał kontakt z zakażonym zwierzęciem, robaki można przynieść np. na ubraniach lub dłoniach. Często ofiarą pasożytów padają również kocięta, które wyssały robaki z mlekiem matki.
Glista kocia - charakterystyka
W przypadku kotów domowych, jednym z najczęściej spotykanych pasożytów wewnętrznych jest glista kocia (toxocara cati), która bytuje w jelicie cienkim kota. Wyglądem przypomina biały makaron spaghetti i może osiągać długość kilku centymetrów. Obecność tych robaków jest czasem widoczna w kale lub wymiocinach kota.
Innym rodzajem pasożyta, który często występuje u kotów, są tasiemce. Tasiemce żerują w całym układzie pokarmowym kota. Mają charakterystyczną postać długich nitek, które mogą mieć długość od 40 do 50 cm. Niektóre gatunki tasiemców składają jaja, które można dostrzec gołym okiem w okolicy odbytu kota lub na jego sierści wokół tej części ciała.
Warto pamiętać, że koty nie tylko są żywicielami tych pasożytów, ale także mogą pełnić rolę ich roznosicieli. Zarówno glista kocia, jak i tasiemce, mogą przekazywać się między kotami poprzez kontakt z odchodami zakażonych zwierząt.
Samica glisty jest niezwykle płodna. W ciągu jednej doby może wyprodukować do 200 tysięcy jaj, które wraz z kałem są wydalane do otoczenia. Inwazyjna forma larw, zdolna do zarażenia kolejny organizm, dojrzewa w jajach kilka tygodni.
Jeśli larwy glisty kociej trafią do organizmu kota i następnie do płuc, dalej przedostają się do oskrzelików, a swą aktywnością podrażniają układ oddechowy zwierzęcia, prowokując kota do kaszlu. Podczas wykasływania larwy znów trafiają do tchawicy i przełyku, a następnie drogą pokarmową wracają do jelita cienkiego, gdzie osiągają dojrzałość płciową i następuje prokreacja.
Większość inwazji, zwierzę może przechodzić bezobjawowo, wszystko zależy od kondycji i wieku kota. Zarażenie jest najbardziej niebezpieczne dla kociąt i kotów wyniszczonych, o słabym statusie immunologicznym. W skrajnych przypadkach może dojść nawet do śmierci.
Robaki u kota - objawy
Do organizmu żywiciela ostatecznego, glisty przedostają się najczęściej drogą pokarmową, w postaci jaj. Większość kocich robaków bytuje w jelitach, skąd czerpie niezbędne do przetrwania substancje odżywcze.
Spadek masy ciała, pogorszenie wyglądu sierści (sierść staje się matowa) oraz jej nasilone wypadanie, to tylko początek problemów. Produkty przemiany materii wydalane przez pasożyty są dla kociego organizmu bardzo toksyczne. Stąd biorą się dolegliwości bólowe, spadek nastroju, utarta witalności oraz szereg innych dolegliwości ze strony układu pokarmowego.
U kociąt zarażonych glistami, objawy mają ostrzejszy charakter. Zmasowana inwazja robaków może spowodować zaburzenia wzrostu i zahamowanie rozwoju, a cechą charakterystyczną jest opuchnięty, nabrzmiały brzuch.
Jak odrobaczyć kota i kiedy to robić?
Zaleca się regularne odrobaczanie kotów przez całe ich życie. Oto ogólne wytyczne dotyczące odrobaczania kotów:
- Kocięta - powinny być odrobaczane regularnie w ciągu pierwszych kilku tygodni życia. Wielokrotnie zaleca się odrobaczanie co 2 tygodnie, zaczynając od 3. tygodnia życia, aż do ukończenia 3-4 miesiąca.
- Dorosłe osobniki - po osiągnięciu wieku 4-6 miesięcy, zaleca się odrobaczanie kotów dorosłych co 3-4 miesiące. Jednak harmonogram może się różnić w zależności od indywidualnych potrzeb i zaleceń weterynarza.
Ważne jest regularne odrobaczanie kotów, zarówno dla zdrowia zwierzęcia, jak i w celu ochrony innych członków rodziny przed pasożytami. Pasożyty mogą przenosić choroby, które mogą być niebezpieczne zarówno dla kota, jak i dla ludzi. Należy również pamiętać, że kot powinien być odrobaczony, do tygodnia przed szczepieniem.
Koty wychodzące - kiedy odrobaczyć kota?
Koty wychodzące przeważnie cierpią co parę miesięcy na choroby pasożytnicze. Są to koty o określonym ryzyku. Niektóre kociaki mogą być bardziej narażone na pasożyty ze względu na swoje środowisko lub styl życia.
Dotyczy to głównie kotów wychodzących, które mają dostęp do zewnętrznego środowiska, kotów polujących lub mieszkających w obszarach o wysokim ryzyku występowania pasożytów. W takich przypadkach lekarz weterynarii może zalecić bardziej częste odrobaczanie, co 2-3 miesiące lub nawet co miesiąc.
Koty niewychodzące - jak często odrobaczać kota?
W przypadku kotów niewychodzących nie ma konieczności tak częstych badań kału i odrobaczania. Zazwyczaj badania w kierunku pasożytów przeprowadza się co pół roku, do 8 miesięcy.
Jeżeli w badaniach wyjdą robaki, można wprowadzić preparaty odrobaczające, jednak zazwyczaj nie jest to częściej, niż raz na półtora roku.
Sposoby na robaki u kotów domowych
Jeśli zauważyłeś u swojego kota niepokojące objawy, powinieneś jak najszybciej zgłosić się do weterynarza. Specjalista zleci badanie kału, które potwierdzi zakażenie pasożytami i pomoże wykryć ich rodzaj. Następnie, na podstawie uzyskanych wyników, dobierze leczenie.
Na rynku znajdziemy wiele różnych preparatów, dzięki którym uporamy się z większością znanych pasożytów. Dostępne są one w formie tabletek, past lub zawiesin.
Dodatkowo istnieją krople spot-on, które są wygodnym i skutecznym sposobem na zwalczanie pasożytów u kotów. Aplikacja takich kropli jest zazwyczaj łatwa i mało inwazyjna dla kota. Kilka kropli produktu aplikuje się na skórę kota na karku, w miejscu, gdzie nie może ich dosięgnąć językiem i zlizać.
Krople spot-on zawierają składniki aktywne, które wchłaniają się przez skórę i rozprzestrzeniają się po organizmie kota, zwalczając pasożyty wewnętrzne lub zewnętrzne. Mogą być stosowane do zwalczania pcheł, kleszczy, tasiemców i innych pasożytów.
Pamiętaj jednak, by walki z pasożytami u kota nie podejmować na własną rękę. Ważne jest, aby zawsze konsultować się z weterynarzem przed zastosowaniem jakichkolwiek leków czy środków przeciwpasożytniczych u kota.
Dbajmy również o siebie
Człowiek również może paść ofiarą glisty kociej, lecz pozostaje jedynie żywicielem przypadkowym, gdyż w ludzkim organizmie nie dochodzi do pełnego cyklu rozwojowego pasożyta.
Do częstego zarażenia dochodzi u małych dzieci, które bawią się w osiedlowych piaskownicach, gdzie załatwiają się dzikie koty. Brak wyuczonych odruchów mycia rąk u dzieci przed włożeniem ich do ust, może doprowadzić do zarażenia glistami.
Dlatego pamiętaj, by sprzątać kocie odchody z podwórka i regularnie czyścić kuwetę. Po sprzątnięciu kocich odchodów, koniecznie umyj ręce. Regularnie pierz legowisko swojego kota, a także koce i poduszki, na których przesiaduje lub wyleguje się zwierzak.
Pamiętaj, że higiena jest istotna zarówno dla zdrowia zwierząt, jak i dla naszego własnego zdrowia. Regularne utrzymanie czystości oraz przestrzeganie zasad higieny zmniejsza ryzyko zarażenia i zapobiega rozprzestrzenianiu się zarazków i pasożytów.